بررسی تأثیر هیپوترمی متوسط بر محور رنین ـ آنژیوتنسین آلدوسترون در موشهای بزرگ آزمایشگاهی نر

هیپوترمی در طبیعت به شکل خواب زمستانی دیده می شود و در پزشکی کاربردهایی چون جراحی قلب باز ، نگهداری اعضاء و بافتهای پیوندی ، طب ارتفاعات و طب سالمندان دارد . علیرغم وسعت مطالعات بر روی هیپوترمی بسیاری از اثرات بیولوژیکی و فیزیولوژیکی آن از جمله تاثیر بر روی  تغییرات سیستمهای اندوکرین هنوز کاملاً شناخته نشده است . در این مطالعه تاثیر هیپوترمی برعملکرد محوررنین ،آنژیوتنسین, آلدوسترون مورد بررسی قرار گرفته است.           برای انجام این مطالعه تعداد ده موش صحرایی نر آلبینو نژاد ویستار (با سن متوسط 5 ماهه) که با تزریق داخل صفاقی هیدرات کلرال به مقدار gr100ml/  0.5  وزن بدن بیهوش گردیده بودند توسط دستگاه هیپوترمی تحت سرما قرار گرفتند تا دمای بدن آنها به 25 درجه سانتیگراد برسد. سطوح آنژیوتنسین و آلدسترون سرم قبل و بلافاصله بعد از هیپوترمی و سپس به مدت 3 روز هر 24 ساعت یکبار با استفاده از روش رادیوایمنواسی اندازه گیری شد . فعالیت رنین پلاسمایی نیز با استفاده از روش استاندارد بر مبنای اندازه گیری آنژیوتنسین i در دماهای 4 و 37 درجه سانتی گراد ارزیابی شد.           بر اساس نتایج بدست آمده معلوم گردید که عوامل یاد شده بلافاصله بعد از هیپوترمی افزایش نشان داده که این افزایش در مورد آنژیوتنسین و آلدوسترون نسبت به گروه کنترل دارای اختلاف معنی داری بود (p<0.03). سپس همه تا سطح پایه کاهش پیدا کردند بجز آلدوسترون که تا 24 ساعت بعد نیز روند افزایشی خود را به صورت معنی دار ادامه داد (p<0.05).           بنظر میرسد که هیپوترمی متوسط برفعالیت رنین پلاسمایی، آنژیوتنسین وآلدوسترون اثر تحریکی دارد که نتایج این بررسی این موضوع را تایید می نماید.